Van Cambodja naar Vietnam!
Blijf op de hoogte en volg Floris en Akkeline
19 Januari 2015 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
Lieve allemaal,
Er zijn inderdaad veel wegen die ons naar Saigon kunnen leiden! We zijn van Sihanoukville naar het plaatsje Kep gereden. Dit ligt nog net in Cambodja en we mochten pas de volgende dag Vietnam in. We hadden tickets geboekt voor een busje, maar die bleek maar tot Kampot te rijden (25km van Kep). Bij navraag moesten we nog 3 uur wachten op het busje naar Kep. 3 uur wachten voor een kwartier rijden vonden we wel erg veel dus hebben we besloten met een tuktuk te gaan! Gelukkig kost dat hier niet heel veel!
We hadden een heerlijk hotel in Kep met zwembad! Het hotel is pas open sinds 20 december, dus alles nog spik en span en een mooi promotieprijsje! S' avonds naar de voor hier bekende crabmarket. Dit viel tegen en er werd ons verteld dat het s' ochtends leuker is.
Dus de volgende ochtend op de fiets en weer naar de markt. We hebben de fiets neergezet, 3 passen gelopen en zijn weer omgedraaid. Ons grote dilemma als we op reis zijn is toch altijd het in onze ogen dierenleed... Toch denken we dat dit hier minder is. Waar thuis kippen masaal geslacht worden lopen hier mensen met hun gekochte kip (levend) onder de arm naar huis. Het lijkt voor ons zo wreed, maar hier doen ze in ieder geval wel iets voor hun vlees. Dit is een voorbeeld en zo zijn er meerdere..
Om dan nog maar even in de dieren te blijven, Akkeline zucht meer dan 10x per dag: och, kijk die hond nou, die wil ik wel meenemen! Er zijn hier veel straathonden, ze zien er allemaal goed uit tot nog toe en de bevolking is er goed voor.. Maar gossie, wat een schatjes, we hadden zo een vliegtuig vol als het kon!
Terug in het hotel onze back packen (haha ;) ) en nog even zwemmen! Rond 14 uur worden we opgehaald om naar Vietnam te reizen! We gaan naar Hatien, vlak over de grens! Voor het eerst met nederlanders in een busje! Bij de grens moeten we de paspoorten afgeven. Bij binnenkomst van Cambodja werd er een papiertje in geniet welke je moet invullen als je het land verlaat. Akkeline gaf haar paspoort aan een meneer achter het loket en Floris en de rest aan een meneer ernaast. Die scheurde eerst die papiertjes los en gaf daarna de paspoorten aan de meneer achter het loket. Natuuuuurlijk, meneer van het loket boos, waar al die papiertjes waren, want dan moesten ze maar betalen! Gelukkig waren we met een groep en zonder extra te betalen Cambodja uit. Hup in het busje, 1 minuut later er uit, stempels halen voor Vietnam!
Wij sliepen in Hatien en waren van plan 2 nachten te blijven.. Meteen al zag de stad er niet zo gezellig uit. Alles overhoop en veel herrie. Leuk hotel verder en lekker gegeten, maar de volgende dag wel weer verder.
Op naar Chau Doc, 3,5 uur met een busje. We zouden om 12.30 opgehaald worden en naar het busstation gebracht worden waar de bus 13.15 vertrekt. Wonder boven wonder werden we 12 uur al opgehaald, busstation: 5 minuten verderop! We werden op wat stoeltjes buiten het busstation gezet. Zaten we dan. Toen Floris op stond om te plassen werd hij meteen aangesproken te wachten.
13.15 zaten we dan in het busje voor 12 personen! Met z'n vieren. Floris rekende zich rijk, Akkeline zei nog, er komen vast nog 6 bij.. 6 werden 12.
Opgepropt met 16 man (waarvan 12 backpackers, lees veel bagage, kofferbakklep wil niet meer dicht, dan maar met touw) en een stinkende tas vol vis gingen we op pad! De rit verliep vlot en we waren er achteraf weer zomaar. In Chau Doc een hartstikke leuk hotel aan de Mekong rivier.. Een biertje in het restaurantje op het water en genieten maar weer! Een oud mannetje van het hotel kwam bij ons, wat we morgen gingen doen? Zijn engels kwam niet verder en ineens kreeg Floris zijn telefoon in de handen gedrukt. Iemand die ons wel een mekong trip wilde geven. Zo plots als Floris de telefoon kreeg, zo plots stond deze man ook ineens naast ons.
Voor de volgende dag een tour of de Mekong rivier s' ochtends om half 8 en om 13 uur naar een berg en vogelreservaat.
S' avonds de grootste fout deze reis tot nu toe gemaakt: anti muggenspray vergeten terwijl we aan de rivier zaten. Toen het schemerig werd zijn we beide wel 15 keer geprikt dus in sneltreinvaart terug nasr het hotel!
De volgende ochtend vroeg opstaan na een onrustige nacht.. De afgelopen dagen beide al veel op de wc gezeten, maar helaas voor Akkeline kwam het er nu ook van boven uit..
Toch maar op het bootje gestapt want het tochtje zou twee uur duren. Hrt was een heerlijke ochtend en we zijn op door een drijvende markt en wat huisjes gevaren.. Bijzonder dat mensen in deze tijd nog op deze manier leven. Rond 10 uur inderdaad weer in het hotel. Lekker rustig aan gedaan en een kort slaapje. Dat deed ons goed! 13 uur gingen we ieder bij een manneke achterop de scooter! Na een dik uur rijden door prachtige rijstvelden (het lijkt bijna Nederland) kwamen we aan bij het vogelreservaat. Een sprookjesachtige omgeving waar we in een klein bootje stapten. Al peddelend tussen bomen door en gif groen water door de kleine waterlelies zagen we verschillende soorten reigers, ooievaren en andere vogels. Wat een bijzondere ervaring! Zo stil, met alleen geluiden uit de natuur en de peddels!
Na het varen weer hup achterop de moter en om naar de Sam berg. Halverwege de berg moesten we gaan lopen. De scooter waar Floris op zat kon niet steiler omhoog.
Nog 2 kilometer lopend naar boven, wat een hele opgave is in de warmte en bijna geen eten in je lijf. Het uitzicht viel wat tegen. Door het droge seizoen hangt er teveel stof in de lucht. In het regenseizoen schijnt het prachtig te zijn.
Bovenop de berg kon je vogeltjes kopen om vrij te laten, dit maakt je volgens hier een waardiger mens.
Wij kunnen niet waardiger worden dan nu want we hebben meteen de hele kooi gekocht en vrijgelaten ;)
Vandaag om 9 uur vertrokken naar Saigon, Ho Chi Minh City. De busreis duurde weer 7 uur en ons werd geadviseerd met een slaapbus te gaan. Dat leek ons wel wat. Ideaal, 36 bedden (2 boven elkaar) in een bus. Ware het niet dat deze niet gemaakt zijn voor westerlingen. Dus wat onbeholpen in de (natuurlijk hadden wij bedjes boven) klimmen we met onze lange benen in de smalle bedjes. Eindelijk genesteld begint de bus te rijden. Helaas wordt er hier zo ongeveer 5 keer per minuut de toeter gebruikt en dat was overduidelijk te horen in de bus. Niet geslapen, wel een hele ervaring rijker!!
Nu in Saigon, wat een chaotische drukte, maar heel gezellig!
Wij gaan nu slapen want morgen 8.15 worden we weer verwacht voor een tour naar de Chu Chi tunnels. Een stad onder de grond.
Dikke kus en heel veel liefs!
Tot ons volgende verslag!
Er zijn inderdaad veel wegen die ons naar Saigon kunnen leiden! We zijn van Sihanoukville naar het plaatsje Kep gereden. Dit ligt nog net in Cambodja en we mochten pas de volgende dag Vietnam in. We hadden tickets geboekt voor een busje, maar die bleek maar tot Kampot te rijden (25km van Kep). Bij navraag moesten we nog 3 uur wachten op het busje naar Kep. 3 uur wachten voor een kwartier rijden vonden we wel erg veel dus hebben we besloten met een tuktuk te gaan! Gelukkig kost dat hier niet heel veel!
We hadden een heerlijk hotel in Kep met zwembad! Het hotel is pas open sinds 20 december, dus alles nog spik en span en een mooi promotieprijsje! S' avonds naar de voor hier bekende crabmarket. Dit viel tegen en er werd ons verteld dat het s' ochtends leuker is.
Dus de volgende ochtend op de fiets en weer naar de markt. We hebben de fiets neergezet, 3 passen gelopen en zijn weer omgedraaid. Ons grote dilemma als we op reis zijn is toch altijd het in onze ogen dierenleed... Toch denken we dat dit hier minder is. Waar thuis kippen masaal geslacht worden lopen hier mensen met hun gekochte kip (levend) onder de arm naar huis. Het lijkt voor ons zo wreed, maar hier doen ze in ieder geval wel iets voor hun vlees. Dit is een voorbeeld en zo zijn er meerdere..
Om dan nog maar even in de dieren te blijven, Akkeline zucht meer dan 10x per dag: och, kijk die hond nou, die wil ik wel meenemen! Er zijn hier veel straathonden, ze zien er allemaal goed uit tot nog toe en de bevolking is er goed voor.. Maar gossie, wat een schatjes, we hadden zo een vliegtuig vol als het kon!
Terug in het hotel onze back packen (haha ;) ) en nog even zwemmen! Rond 14 uur worden we opgehaald om naar Vietnam te reizen! We gaan naar Hatien, vlak over de grens! Voor het eerst met nederlanders in een busje! Bij de grens moeten we de paspoorten afgeven. Bij binnenkomst van Cambodja werd er een papiertje in geniet welke je moet invullen als je het land verlaat. Akkeline gaf haar paspoort aan een meneer achter het loket en Floris en de rest aan een meneer ernaast. Die scheurde eerst die papiertjes los en gaf daarna de paspoorten aan de meneer achter het loket. Natuuuuurlijk, meneer van het loket boos, waar al die papiertjes waren, want dan moesten ze maar betalen! Gelukkig waren we met een groep en zonder extra te betalen Cambodja uit. Hup in het busje, 1 minuut later er uit, stempels halen voor Vietnam!
Wij sliepen in Hatien en waren van plan 2 nachten te blijven.. Meteen al zag de stad er niet zo gezellig uit. Alles overhoop en veel herrie. Leuk hotel verder en lekker gegeten, maar de volgende dag wel weer verder.
Op naar Chau Doc, 3,5 uur met een busje. We zouden om 12.30 opgehaald worden en naar het busstation gebracht worden waar de bus 13.15 vertrekt. Wonder boven wonder werden we 12 uur al opgehaald, busstation: 5 minuten verderop! We werden op wat stoeltjes buiten het busstation gezet. Zaten we dan. Toen Floris op stond om te plassen werd hij meteen aangesproken te wachten.
13.15 zaten we dan in het busje voor 12 personen! Met z'n vieren. Floris rekende zich rijk, Akkeline zei nog, er komen vast nog 6 bij.. 6 werden 12.
Opgepropt met 16 man (waarvan 12 backpackers, lees veel bagage, kofferbakklep wil niet meer dicht, dan maar met touw) en een stinkende tas vol vis gingen we op pad! De rit verliep vlot en we waren er achteraf weer zomaar. In Chau Doc een hartstikke leuk hotel aan de Mekong rivier.. Een biertje in het restaurantje op het water en genieten maar weer! Een oud mannetje van het hotel kwam bij ons, wat we morgen gingen doen? Zijn engels kwam niet verder en ineens kreeg Floris zijn telefoon in de handen gedrukt. Iemand die ons wel een mekong trip wilde geven. Zo plots als Floris de telefoon kreeg, zo plots stond deze man ook ineens naast ons.
Voor de volgende dag een tour of de Mekong rivier s' ochtends om half 8 en om 13 uur naar een berg en vogelreservaat.
S' avonds de grootste fout deze reis tot nu toe gemaakt: anti muggenspray vergeten terwijl we aan de rivier zaten. Toen het schemerig werd zijn we beide wel 15 keer geprikt dus in sneltreinvaart terug nasr het hotel!
De volgende ochtend vroeg opstaan na een onrustige nacht.. De afgelopen dagen beide al veel op de wc gezeten, maar helaas voor Akkeline kwam het er nu ook van boven uit..
Toch maar op het bootje gestapt want het tochtje zou twee uur duren. Hrt was een heerlijke ochtend en we zijn op door een drijvende markt en wat huisjes gevaren.. Bijzonder dat mensen in deze tijd nog op deze manier leven. Rond 10 uur inderdaad weer in het hotel. Lekker rustig aan gedaan en een kort slaapje. Dat deed ons goed! 13 uur gingen we ieder bij een manneke achterop de scooter! Na een dik uur rijden door prachtige rijstvelden (het lijkt bijna Nederland) kwamen we aan bij het vogelreservaat. Een sprookjesachtige omgeving waar we in een klein bootje stapten. Al peddelend tussen bomen door en gif groen water door de kleine waterlelies zagen we verschillende soorten reigers, ooievaren en andere vogels. Wat een bijzondere ervaring! Zo stil, met alleen geluiden uit de natuur en de peddels!
Na het varen weer hup achterop de moter en om naar de Sam berg. Halverwege de berg moesten we gaan lopen. De scooter waar Floris op zat kon niet steiler omhoog.
Nog 2 kilometer lopend naar boven, wat een hele opgave is in de warmte en bijna geen eten in je lijf. Het uitzicht viel wat tegen. Door het droge seizoen hangt er teveel stof in de lucht. In het regenseizoen schijnt het prachtig te zijn.
Bovenop de berg kon je vogeltjes kopen om vrij te laten, dit maakt je volgens hier een waardiger mens.
Wij kunnen niet waardiger worden dan nu want we hebben meteen de hele kooi gekocht en vrijgelaten ;)
Vandaag om 9 uur vertrokken naar Saigon, Ho Chi Minh City. De busreis duurde weer 7 uur en ons werd geadviseerd met een slaapbus te gaan. Dat leek ons wel wat. Ideaal, 36 bedden (2 boven elkaar) in een bus. Ware het niet dat deze niet gemaakt zijn voor westerlingen. Dus wat onbeholpen in de (natuurlijk hadden wij bedjes boven) klimmen we met onze lange benen in de smalle bedjes. Eindelijk genesteld begint de bus te rijden. Helaas wordt er hier zo ongeveer 5 keer per minuut de toeter gebruikt en dat was overduidelijk te horen in de bus. Niet geslapen, wel een hele ervaring rijker!!
Nu in Saigon, wat een chaotische drukte, maar heel gezellig!
Wij gaan nu slapen want morgen 8.15 worden we weer verwacht voor een tour naar de Chu Chi tunnels. Een stad onder de grond.
Dikke kus en heel veel liefs!
Tot ons volgende verslag!
-
19 Januari 2015 - 19:03
Opa En Oma Runia:
Dear Children
Wat fijn om weer wat van jullie te horen.We hopen dat jullie lichamelijke
conditie weer wat beter gaat!!Het begint hier een beetje winter te worden,klaag niet
over de warmte, want mist en glad is ook niet wat.!!!!Van daag bij de dokter geweest
alles is weer een ,paar weken opgeschoven,zodat er niet te snel een operatie, de oplossing zal zijn.
Wat zijn jullie geweldige verslaggevers,een reisbureau kan het zo overnemen.Wij denken elke dag aan jullie
en wensen jullie veel reis plezier,gezondheid ,geluk en liefde toe.
Een dikke tuuuuuuuut
Opa en Oma -
19 Januari 2015 - 19:18
Tante Doet:
Hoi jongelui,
Met veel plezier jullie reiservaringen gelezen.
Een journalist verbetert jullie niet!
Pas goed op je zelf .
met een hart.groet uit Moddergat liefs tante Doet. -
19 Januari 2015 - 19:40
Hanna :
Hey lieverds,
Wat een super leuke verhalen. En Floris je kunt leuk schrijven hoor! Gelukkig voelen jullie je weer wat beter.
ik kijk uit nasr jullie volgende verhaal en natuurlijk naar de foto's straks. Geniet er lekker van samen.
dikke tuut hanna en ook van dylan.
-
19 Januari 2015 - 20:49
Uco Bauer:
Hallo Floris en Akkeline,
Wat een verhalen hebben jullie tussen de bedrijven door alweer geschreven. En wat een leuke dingen beleefd. Heel anders dan onze jaarlijkse vakantie naar Terschelling. Ik kijk met belangstelling uit naar de volgende verslagen.
-
19 Januari 2015 - 21:57
Heit En Mem:
Hallo lieverds,
Wat weer een prachtig verslag van jullie belevenissen! Wij vinden het heerlijk om te lezen. Toen jullie over vogels kopen begonnen moesten we al lachen en zeiden tegen elkaar; die hebben alle vogels opgekocht en vrijgelaten. Wat zal die trip over de rivier langs de vogels ook een prachtige ervaring zijn geweest.
Hier wordt het eindelijk iets kouder. We hopen op meer nachtvorst dan kunnen wij een tochtje op de schaats maken! We zijn super trots op jullie en kijken uit naar het volgende verslag. Veel reisplezier, geniet en blijf dicht bij elkaar. Dikke kus ♡♡ -
19 Januari 2015 - 22:20
Ma En Pa:
Voor jullie is het vier uur in de nacht. Wij komen wat achterop, ja. Na zo'n waarschuwingmail van jullie wordt het allemaal activiteit. Nieuwsgierig wat we nu weer voorgeschoteld krijgen.
Ma die alle namen en bezienswaardigheden googled en soms al digitaal is geweest, waar jullie nog naar toe moeten, ondanks de zes uur voorsprong. Wij worden al aardige Zuidoost Azië kenners, zij het digitale kenners. Eigenlijk zouden jullie iedere uithoek van de wereld moeten bezoeken, want leuker leren bestaat eigenlijk niet.
Jullie begrijpen: wij hangen aan jullie digitale lippen. Op naar het volgende interessante verslag.
Liefs. -
20 Januari 2015 - 12:57
Hieke:
Hallo Floris en Akkeline
Wat geweldig dat wij op deze manier mee kunnen reizen met jullie. Wat hebben jullie al veel beleefd in deze korte tijd! Ik zit bij de tafel jullie verslag te lezen en nu een mail te schrijven met het uitzicht naar buiten. Nou, daar word je niet vrolijk van. Triest en grauw. Heb net een wandelingetje gemaakt en het is best wel een beetje koud. Misschien komt er nog ijs voor de schaatsliefhebbers, dus genieten jullie maar van het lekkere weer daar! Ik kijk uit naar het volgende verslag. Goeie reis verder en geniet met volle teugen!
Liefs en een dikke kus Hieke -
20 Januari 2015 - 15:56
De Joekies:
hallo lieverds.
Wat weer een SUPER leuk verslag.Heerlijk om te lezen.Maar volgens mij is backpacken best wel vermoeiend. hahaha. Al die verschillende vervoersmiddelen en hun gebruiksaanwijzingen, wat een belevenis. Als je het verslag leest, kun je er een mooie voorstelling van maken, maar in werkelijkheid zal het nog mooier zijn.We zien nu al uit naar jullie fotos.Jullie nog maar heel veeeeeeel plezier.
liefs van ons allemaal.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
